Podniesienie dna zatoki szczękowej – Sinus lift
Zabieg podnoszenia dna zatoki szczękowej jest wykonywany w związku z planowanym leczeniem implantologicznym u pacjentów , u których w wyniku utraty zębów w bocznym odcinku szczęki grubość tkanki kostnej jest niewystarczająca aby wszczepić w nią chociażby najkrótsze implanty.
Kiedy z jakichś powodów utracimy ząb, wówczas kość wyrostka zębodołowego zostaje pozbawiona stymulacji i ulega powolnemu zanikowi. W przypadku szczęki zanik postępuje nie tylko od strony jamy ustnej, ale dochodzi też do obniżenia dna samej zatoki szczękowej.
Sinus lift – podniesienie dna zatoki szczękowej wykorzystuje mechanizm tzw. sterowanej regeneracji tkanki kostnej.
Podnoszenie dna zatoki szczękowej to precyzyjny zabieg wymagający wcześniejszego planowania na bazie badania tomograficznego, które pozwala ocenić wyrostek zębodołowy szczęki (jego szerokość i wysokość) stan zębów sąsiadujących oraz stan zatok szczękowych. W sytuacji stwierdzenia zmian chorobowych w obrębie zatok należy wcześniej przeprowadzić leczenie laryngologiczne.
Metody podnoszenia dna zatoki szczękowej
W zależności od warunków anatomicznych regeneracja zatoki sinus lift, może być wykonana metodą otwartą lub zamkniętą.
W obu metodach umieszcza się materiał kościozastępczy pomiędzy dolną ścianą zatoki a wyścielającą ją błoną śluzową, zwaną błoną Schneidera. W wyniku zabiegu uzyskujemy spłycenie dna zatoki i pogrubienie kości pozwalające na wprowadzenie implantu.
Metoda zamknięta polega na odpreparowaniu i podniesieniu błony Schneidera oraz wprowadzeniu materiału kościozastępczego poprzez otwór nawiercony na grzebiecie wyrostka zębodołowego w celu wszczepienia implantu. W tej metodzie można podnieść dno zatoki maksymalnie o 3-4 mm
Zabieg ten często przeprowadza się jednoczasowo z wszczepieniem implantów. Możliwe jest to jednak tylko wtedy, gdy ilość kości własnej pacjenta pozwala na uzyskanie prawidłowej stabilizacji pierwotnej wszczepów.
Po okresie ok 6-9 miesięcznej osteointegracji można przystąpić do odbudowy protetycznej na implantach.
Metoda otwarta polega na uzyskaniu dostępu do zatoki szczękowej przez wycięcie niewielkiego okienka w jej bocznej ścianie oraz umiejscowieniu na jej dnie materiału kościozastępczego po odpreparowaniu i uniesieniu błony Schneidera. W porównaniu do zamkniętego sinus liftu, metoda otwarta pozwala na dużo większą odbudowę utraconej kości. Ważną korzyścią okazuje się także całkowita dostępność do tej zatoki i pełna kontrola wzrokowa podczas przeprowadzanego zabieg. Podniesienie dna zatoki metodą otwartą (gdy implanty nie zdobyły by stabilizacji pierwotnej, z uwagi nazbyt małą ilość własnej tkanki kostnej pacjenta) przeprowadza się zazwyczaj na kilka miesięcy przed zaplanowanym zabiegiem wszczepienia implantów.