Ekstrakcja zęba z augmentacją zębodołu
Po usunięciu zęba rozpoczynają się procesy resorpcji, prowadzące do obniżenia poziomu kości i tkanek miękkich. Według niektórych autorów w pierwszych miesiącach po ekstrakcji może dojść do zmniejszenia wymiaru wyrostka zębodołowego nawet o 50% na szerokość i 25-30% na wysokość. Tempo zaniku spowalnia do 1% w ciągi roku.
Wykazano, że utrata tkanek dotyczy przede wszystkim wewnętrznej blaszki zbitej kości wyrostka zębodołowego. Jest to tkanka czynnościowo związana z zębem, dlatego po jego ekstrakcji dochodzi do jej zaniku.
Proces zaniku kości
Proces zaniku kości rozpoczyna się zaraz po usunięciu zęba i postępuje z roku na rok, a z wiekiem tempo zaniku rośnie. Dynamika zaniku kości jest indywidualna i związana z ogólnym stanem zdrowia występowaniem chorób przewlekłych, stanem odżywienia (otyłość lub skrajne niedożywienie), ewentualnymi niedoborami witamin (np. witaminy C, witaminy D) i mikroelementów, poziomem stresu, przyjmowaniem leków (np. steroidów i leków cytotoksycznych stosowanych w chemioterapii nowotworów) oraz od stężeniem hormonów.
Wprowadzając do zębodołu poekstrakcyjnego materiał kościozastępczy, można ograniczyć zmniejszanie objętości kości. Kompensowana jest utrata blaszki policzkowej kości oraz pobudzane jest tworzenie nowego utkania kostnego wewnątrz zębodołu. Materiał kościozastępczy pełni funkcję rusztowania dla regeneracji kości. Dzięki temu po upływie kilku miesięcy można w nią wprowadzić implanty.